Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Gus G: Όταν το όνειρο γίνει πραγματικότητα


Ένα από τα μεγαλύτερα απωθημένα των Ελλήνων καλλιτεχνών είναι να λάβουν αναγνώριση στο εξωτερικό. Από τα 60s και τη Νανά Μούσχουρη και τους Aphrodite's Child έχουν παρά ελάχιστοι καταφέρει κάτι τέτοιο, γεγονός που αποδεικνύει και αναδεικνύει την προβληματική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας στο πως αντιμετωπίζουμε τη μουσική. Και η κατάσταση χειροτερεύει αν αναλογιστεί κανείς την ελληνική νοοτροπία που απαξιώνει οποιαδήποτε επιτυχία προκύπτει σε οποιονδήποτε τομέα! Κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνει κανείς γιατί στο ανέκδοτο με το τζίνι ο Ελληνας εύχεται να καταστραφεί το αμάξι και το σπίτι του γείτονα του, παρά να έχει και ο ίδιος καλύτερο! Προτιμάμε δηλαδή όλοι να είναι το ίδιο επίπεδο με εμάς για να μη νιώθουμε μειονεκτικά! Τι συμβαίνει όμως όταν θέλουμε το επίπεδο μας να είναι το τίποτα; Μάλλον γι'αυτό δεν έχουν μάθει οι εκτός σκληρού ήχου για όσα συντελούνται τις τελευταίες 50 μέρες με έναν Ελληνα κιθαρίστα ονόματι Κώστα Καραμητρούδη....

Το «επίσημο» κράτος δείχνει να απαξιώνει την rock πλευρά των εγχώριων προσπαθειών, κι αυτό αντί να δημιουργεί προβληματισμό, θεωρείται ως δεδομένο! Αναγκαστικά όλα αυτά τα χρόνια όποιος ήθελε να προχωρήσει στη rock μουσική αναγκάστηκε να αναζητήσει την τύχη του στο εξωτερικό. Ελάχιστοι κατάφεραν έχοντας ως βάση τη χώρα μας να πετύχουν την αναγνώριση των προσπαθειών τους. Έχουμε τα κραυγαλέα παραδείγματα μαζικής προβολής εκλάμψεων που ξεκινάνε από μια απλή παρουσία σε μια απονομή βραβείων και φτάνουν μέχρι και τον παροξυσμό της Eurovision, χωρίς καμμία συνέχεια. Εχει άραγε αναρωτηθεί κανείς αν υπάρχουν ακόμα και σήμερα Έλληνες μουσικοί που διαπρέπουν στο εξωτερικό; Σε όσους αναζητούν απάντηση σε αυτό το ερώτημα η απάντηση είναι μια: Κώστας Καραμητρούδης!

Ένα παιδί γεννημένο το 1980 έχει κάνει τον παγκόσμιο rock τύπο μέσα στον Αύγουστο να διακόψει τη ραστώνη των διακοπών του για να σερφάρει στον κυβερνοχώρο, αναζητώντας τον «Έλληνα κιθαρίστα που θα αντικαταστήσει τον, επί 22 συνεχόμενα χρόνια κιθαρίστα του Ozzy Osbourne». Όταν αποφασίζει ο Ozzy να πάρει καινούριο κιθαρίστα μετά από τόσα χρόνια τότε πραγματικά μιλάμε για είδηση! Όταν όμως αποφασίζει να πάρει έναν Έλληνα, τότε για εμάς τους Έλληνες η είδηση προκαλεί τουλάχιστον έκπληξη! Σε μια χώρα που ο Γιάννης Σπάθας των Socrates συνεχίζει να παίζει σε μικρούς συναυλιακούς χώρους, χωρίς να έχει την αναγνώριση που του αξίζει, η είδηση είναι τουλάχιστον ένδειξη των συνθηκών που επικρατούν στη χώρα μας. Δεν είναι δυνατόν ένα παιδί 28 χρονών να καταφέρνει να σταθεί δίπλα σε ένα ιερό τέρας της ροκ σκηνής! Η μήπως όχι;

Αλήθεια πόσοι ξέρουν τον Gus G. Όπως είναι το nickname του στην Ελλάδα; Πόσα αφιερώματα έχετε διαβάσει γι'αυτόν σε ελληνικά περιοδικά και πόσα αντίστοιχα για τον Ozzy; Για έναν κιθαρίστα είναι τουλάχιστον αναγνώριση το να τον επιλέγει ένας καλλιτέχνης του βεληνεκούς του double O, πόσω μάλλον όταν έχει και την αλαζονεία να λέει πως κατάφερε να είναι πιο πετυχημένος από ό,τι το συγκρότημα με το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο το όνομα του (Black Sabbath). Αλήθεια ξέρετε κανέναν στον σκληρό ήχο που να πέτυχε ποτέ κάτι τέτοιο; Μάλλον κανένας αν και αρκετοί προσπάθησαν να κάνουν κάτι ανάλογο...

Η 22η Αυγούστου 2009 θα μείνει στην ιστορία των αυτόχθονων rock μουσικών ως ημερομηνία - ορόσημο. Εκείνη τη βραδιά ο Gus G. κατάφερε με την πρώτη κιόλας εμφάνιση του να σταθεί επάξια στη πρόκληση να είναι «ο κιθαρίστας του Ozzy». Να είναι δηλαδή εκείνος που θα παίξει τα απίστευτα κιθαριστικά μέρη που ο Rhandy Rhoads, ο Jack Lee και ο Zakk Wylde έχουν κάνει τον Ozzy τον μεγαλύτερο hard rock solo καλλιτέχνη όλων των εποχών! Θα είναι η απάντηση στη μιζέρια και στον ωχαδερφισμό των Ελλήνων που υποστηρίζουν ότι «τίποτα δεν αλλάζει», «δεν μας θέλουν στο εξωτερικό και ό,τι και να κάνουμε πάντα στην απέξω μας έχουν» κ.ο.κ. Είναι όμως η επιτυχία αυτή του νεαρού κιθαρίστα από τη Θεσσαλονίκη τυχαία και προϊόν προσπάθειας συλλογικής για την μουσική μας εγχώρια κοινότητα; Μάλλον όχι...

Σε ηλικία 10 ετών ξεκίνησε κλασική/ακουστική κιθάρα στο ωδείο της γειτονιάς του και σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας. Κλασική ιστορία εκκολαπτόμενου πιτσιρικά με τρέλα στην rock μουσική. Αντί όμως να παγιώσει τη θέση του στο «χωριό» και να περηφανεύεται που πήρε υποτροφία για το μεγαλύτερο σχολείο για μουσικούς στον κόσμο (Berklee) έκανε την υπέρβαση που μόνο όσοι έχουν θράσος κάνουν τέτοιες κινήσεις. Δυο βδομάδες μετά την παρουσία του στην Αμερική αποχωρεί δίνοντας πίσω την υποτροφία, αφήνοντας τους πάντες σύξιλους! Ήταν σαν να ένιωθε ότι δεν τον χώραγε πλέον η μάθηση και η «εκπαίδευση» και έπρεπε να εκφραστεί παίζοντας δική του μουσική; Ο ίδιος τουλάχιστον κάπως έτσι κατανοεί την κίνηση του αυτή που τον έφερε στα επόμενα χρόνια να είναι αναμεμιγμένος με πολλές μπάντες και project. gus_afierwma_004.jpg

Όλα μα όλα τα σχήματα στα οποία συμμετείχε έφεραν τη σφραγίδα του και η επιτυχία δεν άργησε να έρθει! Που αλλού; Στη Ιαπωνία που λατρεύει τους ήρωες της κιθάρας ο Gus βρήκε την γη της Επαγγελίας και έγινε τοτέμ! Στην Ελλάδα πέρα από τα περιοδικά που καλύπτουν τον hard n heavy ήχο ούτε μια γραμμή αναφοράς! Δεν έχανε ευκαιρία χαμένη με πιο κραυγαλέα την επάξια αντικατάσταση του κιθαρίστα των Arch Enemy στο τεράστιο festival Ozzfest. Εκεί ίσως για πρώτη φορά οι συνεργάτες του Ozzy τον είδαν και τον «εβαλαν στα υπόψιν», μιας και ο Gus κατάφερε να αντικαταστήσει τον Ammot κάτι παραπάνω από επάξια. Και ο ίδιος ήξερε πως τέτοιες ευκαιρίες δε χάνονται και σίγουρα είναι κλειδιά που ανοίγουν πόρτες στη μουσική βιομηχανία. Κακά τα ψέμματα δεν αρκεί μόνο δουλειά και αφοσιώση, αλλά και καλές δημόσιες σχέσεις και σωστές επιλογές για να φτάσει κανείς στην καταξίωση. Και για όσους το βλέπουν κάπως στραβά τονίζοντας το εμπορικό κομμάτι της υπόθεσης θα ήθελα να ρωτήσω ποιος από εσάς δε θέλει να καταξιωθεί στη δουλειά του ή σε ο,τιδήποτε δίνει την ψυχή του; Το ζήτημα είναι ο,τι κάνεις να είναι αντάξιο των δικών σου προσδοκιών και σίγουρα ο Gus δεν μπορούσε να συνεχίσει να συμμετέχει σε πολλά σχήματα κάνοντας τον εαυτό του χίλια κομμάτια. Και για να γίνει κάτι τέτοιο έγινε κάτι που δεν περίμενε κανείς πέρα από εκείνους που πραγματικά πίστευαν στις δυνατότητες του...

gus_afierwma_002.jpg

Το γεγονός που καθιέρωσε τον Κώστα Καραμητρούδη σε μουσικό παγκόσμιας κλάσης ήταν η κατασκευή signature model κιθάρας από την ESP, που είναι μια από τις μεγαλύτερες κατασκευάστριες εταιρίες κιθάρων στον κόσμο! Και αυτό το κατάφερε σε ηλικία 25 ετών, χωρίς Ozzy, χωρίς να είναι σε κάποιο group με εκατομμύρια πωλήσεις, γεμίζοντας αρένες! Αυτό ως απάντηση σε όποιους θεωρούν πως ο Gus G. είναι ακόμα ένα προϊόν της μουσικής βιομηχανίας όπως πολλοί υπερτεχνικοί κιθαρίστες...Γιατί λοιπόν η ESP πόνταρε πάνω του χωρίς να είναι αυτό που λέμε «διάσημος»;

Aπάντηση σε αυτό δε θα δώσει κανείς καλύτερα από τα γεγονότα που επακολούθησαν! Ο Gus με αναπτερωμένο ηθικό αρχίζει να γίνεται πιο ακριβής στο παίξιμο και στις συνθέσεις του, βάζοντας τους Firewind σε πρώτη προτεραιότητα, παίρνοντας καταξιωμένους μουσικούς στις τάξεις τους! Αν λοιπόν αυτό το παιδί ήθελε όλα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του θα του αρκούσε να είχε δίπλα του καλούς εκτελεστές και όχι μουσικούς με την προσωπικότητα και την εμπειρία του Μπάμπη Κατσίωνη και του Mark Cross! Οι Firewind έχουν στην πορεία των ετών μια δυναμική που μόνο κάποιος κακεντρεχής δε θα μπορούσε παρά να αναγνωρίσει...

Όμως οι Firewind δεν είναι ακόμα και σήμερα παρά ένα πολύ καλό συγκρότημα μεσαίου βεληνεκούς που δεν μπορεί να γεμίσει αρένες μόνο του! Πως λοιπόν τα κατάφερε ο Gus G. να αναγκάσει τον Ozzy και τους συνεργάτες του να τον επιλέξουν; Θαρρώ πως είναι ακριβώς η ίδια απάντηση που δίνεται και γιατί η ESP τον επέλεξε για να φτιάξει signature model! Γιατί πίστεψε στην εξέλιξη και στη δυναμική που έχει...

Ετσι ένα παιδί γέννημα-θρέμμα της ελληνικής πραγματικότητας έφτασε στον Όλυμπο και αντί να κοιτάξει με αλαζονεία τα υπόλοιπα ελληνικά βουνά τόλμησε να φτάσει στο Έβερεστ. Και πάλι αντί να αντικρύσει με αλαζονεία όλα τα υπόλοιπα μικρότερα βουνά, αναγνώρισε πως κάποιος άλλος Έλληνας είναι καλύτερος κιθαρίστας και σίγουρα δεν είναι εκείνος....Ξέρετε πολλούς να το κάνουν αυτό όταν δέχονται χλευασμό και δυσπιστία, όντας σε τέτοιο επίπεδο; Τελικά τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα; gus_afierwma_003.jpg

Προφανώς αν είχε καταφέρει κάποιος άλλος από τους celebrity καλλιτέχνες απλώς να κάνει backing vocals σε κάποιον καλλιτέχνη επιπέδου Sting ή U2 θα μιλούσαμε για καριέρα ή για εθνικό γεγονός που αναγνωρίζει την αξία των Ελλήνων μουσικών. Όλοι όμως αυτοί συνεχίζουν να μας υπενθυμίζουν τα ίδια και τα ίδια, πότε με τη Νανά Μούσχουρη και πότε με το Βαγγέλη Παπαθανασίου που τα κατάφεραν υπό άλλες συνθήκες 30 χρόνια πριν! Κανείς τους δεν αναζητά τα σημερινά παραδείγματα αφοσίωσης και εργατικότητας που θα είναι πρότυπο για όλους τους μουσικούς της χώρας μας. Και φυσικά δεν προβάλλουν τον Gus G. αλλά ξέρουν να «θυμούνται» τους AC/DC όταν έρχονται στην Ελλάδα για live όντας «fan από παιδιά» χωρίς να έχουν εκείνο το κύριο χαρακτηριστικό που θα τους κάνει να ασχοληθούν με αγάπη και σεβασμό με τη μουσική! Κι αυτό είναι η παιδεία που στην Ελλάδα δυστυχώς ξεκινά από τα σχολεία στραβά αφορίζοντας το rock και ολοκληρώνεται με τον πόλεμο των λουλουδιών κάθε βράδυ στα ξενυχτάδικα!

Σε αυτό λοιπόν τον κόσμο γεννήθηκε και αυτό το παιδί πριν 28 χρόνια και βλέποντας τον να μην τον εμπνέει κα να μην του δίνει έστω και μια ευκαιρία, διάλεξε να αυτοεξοριστεί! Αν λοιπόν σαν χώρα εθελοτυφλούμε στην δικαίωση των κόπων του τότε αυτόματα καταδικάζουμε κάθε νέο που είναι σε αυτή τη χώρα στην αυτοεξορία ως λύση στην πραγμάτωση των προσωπικών του στόχων και οραμάτων!

Μπράβο Κώστα και μπράβο σε ΟΛΟΥΣ τους μουσικούς που τιμούν τη χώρα μας και μπράβο στους κόπους χρόνων στο βωμό της μουσικής που αγαπάνε. Από τον Νότη Μαυρουδή μέχρι τους Rotting Christ η λίστα είναι ατελείωτη και άξια μεγάλης αναφοράς! Όμως αυτό που πέτυχε ο Καραμητρούδης σε μόλις 10 χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με τη μουσική είναι τουλάχιστον απίστευτο για όσους ασχολούνται με τη μουσική.

Το δεύτερο show κλείστηκε και είμαι σίγουρος πως θα το απολαύσει και θα το χαρεί, αντί να νιώθει άγχος για το πώς θα φανεί και πως θα ακουστεί επί σκηνής πλάι στον Ozzy! Αυτό το κείμενο ας είναι ντοκουμέντο για την πραγματικότητα αυτών των ημερών όταν θα έρθει ξανά στη χώρα μας ο Gus με ή χωρίς των Ozzy. Εκεί θα λάβει την αναγνώριση από τους «μετά Χριστόν προφήτες» που πριν θα μιλούσαν για καριέρα του Ρουβά και της Βίσση. Τότε θα μιλάνε με συγκίνηση για το «ελληνόπουλο που μας έκανε περήφανους». Μην εκπλαγείτε...εγώ πιστεύω πως θα γίνει και θα έχει και απ'ευθείας συνδέσεις ακόμα και με το κοριτσάκι με το οποίο ήταν ερωτευμένος ο 10χρονος Κώστας όταν ξεκινούσε το ταξίδι του πάνω στην ταστιέρα...

Λευτέρης Τσουρέας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου